Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για την αγάπη...

Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για την αγάπη. Τι να πρωτοαραδιάσω, σάμπως και ξέρω τι σημαίνει «αγάπη»! Ποιος γνωρίζει, αλήθεια, τι θα πει Αγάπη;

Από μικρή ηλικία ακούμε τη λέξη, αλλά δεν ξέρω πόσοι από μας μάθαμε να την εννοούμε βαθιά μέσα μας. Τη λένε τα τραγούδια, τη λένε στις τηλεοράσεις, μα είναι η αγάπη τους μπλεγμένη με τα πάθη. Αγάπη που εκβιάζει για αγάπη, αγάπη που σβήνει τόσο εύκολα από το βάρος του εγώ και χάνεται τόσο άδοξα… Αγάπη περίεργη και φθαρτή. Μα είναι αυτή η τρύπια σημαία η αγάπη;

Θε μου, είπες πως «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» (Ιωάννου Α’, δ’ 16). Ποιος να γνωρίζει τι θα πει Αγάπη καλύτερα από τους αγίους Σου που έζησαν στην αγκαλιά της; Κι όμως κι αυτοί καταλαμβάνονται με δέος όταν πρέπει να μιλήσουν γι’ αυτήν.

«Τρόμος και δέος κυριεύουν την ψυχή μου, όταν θελήσω να γράψω για την αγάπη του Θεού. Η καρδιά μου είναι φτωχή και δεν έχει τη δύναμη να περιγράψει την αγάπη του Κυρίου.» λέει ο Άγιος Σιλουανός! Και συνεχίζει: «”Αυτός μιλά συνεχώς για την αγάπη του Θεού”. Σε τι άλλο, όμως, να εντρυφούμε, παρά στον Θεό; Δεν μας δημιούργησε για να ζούμε αιώνια μαζί Του και να βλέπουμε τη δόξα Του; Όποιος αγαπά κάτι επιθυμεί να μιλά συνέχεια γι' αυτό. Με τον καιρό του γίνεται συνήθεια. Αν συνηθίσεις να σκέφτεσαι αδιάλειπτα τον Θεό, θα Τον έχεις πάντα στην ψυχή σου. Αν συνηθίσεις να σκέφτεσαι τα γήινα, τότε ο νους σου πάντα θα είναι στα γήινα. Και αν πάλι συνηθίσεις να μελετάς τα πάθη του Κυρίου και το αιώνιο πυρ, και αυτό θα αφομοιωθεί από την ψυχή σου.»

Αναρωτιέμαι τι να 'ναι άραγε η αγάπη, ποιο είναι το πραγματικό της νόημα, ποιοι αλήθεια από μας την έχουν νιώσει και πώς μοιάζει... Στα σίγουρα όλοι πιστεύουν πως έχουν αγαπήσει, αγαπάνε ή θα αγαπήσουν κάποια στιγμή! Δεν μιλάμε, όμως, για τον έρωτα και το χρώμα του, που ίσως να 'ναι αυτό του φεγγαριού όταν είναι πανσέληνος. Μιλάμε για το χρώμα της Αγάπης που ίσως να 'ναι αυτό που έχουν τα μάτια του Θεού! Η Αγάπη που είναι ανιδιοτελής, θυσιαστική και ανυπολόγιστη για τον πλησίον μας, είναι η πολυτιμότερη αρετή. Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μια προσευχή για το φίλο ή εχθρό μας (ιδίως γι' αυτόν!), μπορεί και ν' αποτελούν τις επενδύσεις για μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή, αφού μ' αυτόν τον τρόπο ο κόσμος μας δεν περιστρέφεται γύρω από τον μίζερο εαυτό μας. Αντίθετα, η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από την Αγάπη και αυτή μας ανταμείβει με την ευφορία της παρουσίας του Θεού στην ψυχή μας.

Μπορούμε, αλήθεια, ν' αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά; Ειλικρινά δεν γνωρίζω! Σίγουρα μπορούμε να το τολμήσουμε. Αξίζει να το τολμήσουμε. Το πραγματικό εκτόπισμα του ανθρώπου διαφαίνεται από το μέγεθος της αγάπης που έχει μέσα του. Το μεγαλείο του καθορίζεται απ' όλα εκείνα τα θετικά συναισθήματα που καλλιεργεί στα μύχια της ψυχής του, διακτινώνοντάς τα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Μια για πάντα μας δόθηκε η εντολή: Αγάπα και κάνε ό,τι θέλεις. «Αν μιλήσεις, μίλα από αγάπη. Αν σιωπήσεις, σιώπα από αγάπη. Αν συγχωρήσεις, συγχώρα από αγάπη. Έχε πάντα ριζωμένη στα βάθη της καρδιάς την αγάπη. Από μια τέτοια ρίζα μόνο καλό μπορεί να προέλθει. Αγάπα τον Θεό και κάνε ό,τι θέλεις.» (Ιερός Αυγουστίνος)

Πράγματι όλα θα ήταν τόσο απλά αν οι πράξεις μας υποκινούνταν από ατόφυια αγάπη, από αγνότητα συναισθημάτων. Αν αντιλαμβανόμασταν ορθά το νόημα της αγάπης θα αγκαλιάζαμε όλο τον κόσμο, θα σκορπίζαμε χαμόγελα παντού, θα είχαμε υπομονή, θα δίναμε πάντα μια δεύτερη ευκαιρία στους άλλους.

Όμως σήμερα πόρρω απέχουμε από την πάλαι ποτέ αθώα παιδικότητα μας, την οποία ποτέ δεν έπρεπε να είχαμε χάσει. Έχουμε καταντήσει να είμαστε περισσότερο… φθορείς παρά φορείς της ανθρωπιάς. Κι όμως η κατάσταση τούτη, αν είναι όπως πιστεύω δηλ., θα μπορούσε ν' ανατραπεί αν προσπαθούσαμε να ξαναντικρίσουμε τον κόσμο με τα μάτια του παιδιού που κρύβει ο καθένας μέσα του. Μάτια που δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά να δώσουν και να πάρουν αγάπη!

Θε μου, μάθε με να αγαπώ αληθινά!