[...] Λαμπρό παράδειγμα σύγκρουσης της Ορθοδοξίας και του Παπισμού στην Κύπρο κατά τη λατινοκρατία αποτελεί η ορθόδοξη ομολογία και το μαρτύριο των Αγίων Δεκατριών Οσιομαρτύτων της Ιεράς Μονής Καντάρας κατά το έτος 1231, η μνήμη των οποίων τιμάται στις 19 Μαΐου.
Σύμφωνα με έναν ανευρεθέντα κώδικα*, οι Άγιοι Οσιομάρτυρες της Ορθοδοξίας ήταν έντεκα από την τουρκοκρατούμενη τώρα Μονή της Παναγίας της Κανταριώτισσας (πλησίον του φρουρίου της Καντάρας στον Πενταδάκτυλο) και άλλοι δύο από τη Μονή Παναγίας της Μαχαιριώτισσας. Η ιστορία τους αποκαλύπτει το ήθος της Παπικής «εκκλησίας». Η φήμη των ευσεβών μοναχών που εγκαταστάθηκαν στη Μονή της Καντάρας προσήλκυε νέους μοναχούς. Όπως ήταν αναμενόμενο είχε φτάσει στ' αφτιά ενός παπικού κήρυκα, ονόματι Ανδρέας, οποίος γέμισε με ζήλο κακίας και φθόνο. Ο Ανδρέας ανηφόρισε μαζί με έναν ακόμη όμοιό του τον Ηλίερμο στο μοναστήρι και όταν συνάντησε τους μοναχούς άρχισε να τους κάνει διάφορες θεολογικού περιεχομένου ερωτήσεις. Στην κρίσιμη ερώτηση «πώς δε τας ιεράς μυσταγωγίας εκτελείτε;» του απάντησαν «καθώς παρέδωκαν ημίν οι απ' αρχής αυτόπται και κήρυκες του Θεού Λόγου και μετ' αυτούς αι άγιαι και οικουμενικαί σύνοδοι των αγίων και θεοφόρων πατέρων». Έγιναν μάλιστα πιο συγκεκριμένοι ομολογώντας πως τελούσαν τη Θεία Κοινωνία με τον ορθόδοξο, πατροπαράδοτο τρόπο και όχι κατά την τροποποίηση των Παπικών. Στην ευθεία ερώτηση τι πιστεύουν για τους Παπικούς, οι άγιοι μοναχοί θαρραλέως ανταπάντησαν ότι έχουν παρεκκλίνει των εντολών του Χριστού και της παράδοσης της Εκκλησίας.
Ο παπικός εξοργίστηκε και τους κάλεσε να παρουσιαστούν στον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο στη Λευκωσία για να λογοδοτήσουν για τα όσα είπαν για το παπικό δόγμα. Αφού προετοιμάστηκαν με τη Θεία Κοινωνία κατηφόρισαν για τη Λευκωσία. Εκεί συνενώθηκαν μαζί τους και δύο μοναχοί από τον Μαχαιρά συμπληρώνοντας τον αριθμό 13. Παρουσία του λατινικού ιερατείου ομολόγησαν την ορθόδοξη πίστη τους με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθούν με ατιμωτικά χτυπήματα και να ριχτούν στη φυλακή. Η εξέταση επαναλήφθηκε μετά από ένα έτος και ακολούθως μετά από τρία έτη χωρίς να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα. Οι όσιοι μοναχοί εκμεταλλεύθηκαν τον χρόνο στη φυλακή και μετέτρεψαν τις κακουχίες τους σε δοξολογία προς τον Κύριο. Τα βασανιστήρια και οι άθλιες συνθήκες οδήγησαν τον πρώτο, τον Θεοδώρητο, σε ηρωική έξοδο από τη ζωή ετούτη.
Αφού παρήλθε λίγος καιρός ο Ανδρέας οδήγησε τους μοναχούς στην τελευταία τους εξέταση όπου διαπίστωσε ότι δεν είχαν μετακινηθεί καθόλου από την πίστη τους. Μάλιστα ο μοναχός Γεννάδιος από τη Μονή Μαχαιρά δέχτηκε μία επίσκεψη από έναν λατίνο γνωστό του που του πρότεινε ανεπιτυχώς να αλλαξοπιστήσει και να σωθεί. Αφού πέρασαν άλλες τρεις ημέρες στη φυλακή ο Ανδρέας ζήτησε από τον Λατίνο βασιλιά της Κύπρου την καταδίκη τους σε μαρτυρικό θάνατο. Υπέδειξε μάλιστα τον τρόπο: αφού δεθούν να συρθούν μέσα από τις πέτρες του ποταμού (εννοεί προφανώς τον Πεδιαίο που διασχίζει τη Λευκωσία) μέχρι να κατασχισθούν οι σάρκες τους και κατόπιν να παραδωθούν στη φωτιά! Έτσι αντιλαμβάνονταν την «εν Χριστώ ζωή» οι παπικοί της εποχής... έτσι τελειώθηκαν οι μάρτυρες της πίστεώς μας το έτος 1231.
[...] Επαναθυμόμαστε την πορεία του παπισμού στον χρόνο. Από την κακοδοξία και την αίρεση στα βασανιστήρια των «ιερών» εξετάσεων. Από το «Filioque» που προσέθεσαν αυθαίρετα στο Σύμβολο της κοινής Πίστεως, μέχρι το δόγμα των αζύμων στη Θεία Κοινωνία, το «αλάθητο» του Πάπα και τα επ' αμοιβή «συγχωροχάρτια» τους. Ο δυτικός νους πίστεψε ότι μπορούσε να φτάσει στον Θεού χωρίς την καρδιά του. Χωρίς ταπείνωση και χωρίς αγάπη. Πίστεψε ότι μπορεί να φτειάχνει έναν Θεό κατά το δοκούν. Να κάνει προσθαφαιρέσεις στο δόγμα κατά την προσωπική του προ-αίρεση! Διερώμαστε ακόμη τι είναι τελικά ο παπισμός; Με μια λέξη: ΑΙΡΕΣΗ. [...]
* Βλ. Μαρτύριο των Δεκατριών Οσιομαρτύρων της Μονής Καντάρας, έκδ. Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μαχαιρά, 2007.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου