Ο απότομος και ο καλόβουλος σύζυγος

Τους καλόβολους να τρέμετε, έλεγε πάντα στη Μαρία και στην Ευδοκία τις θυγατέρες της, όταν ήταν για παντρειά.

Τον απότομο άντρα, τον ιδιότροπο, πρέπει να τον δαμάσετε, να του περάσετε λουρί στο λαιμό και να τον σύρετε στα πόδια σας.

Μα τον πειθήνιο, τον μαλακό, αν θέλετε να ευτυχήσετε κοντά του, πρέπει απαραιτήτως να τον σεβαστείτε και να τον υπακούσετε.

Αυτός είναι ο άντρας που δεν ανέχεται ούτε φωνές ούτε δάκρυα, τα μάγια δεν τον πιάνουν.

Γι' αυτόν η ζωή είναι απλή σαν τη σταγόνα του νερού, πρόσκαιρη όσο η ανθοβολιά του κήπου.

Δεν έχει φιλοδοξίες, και όποιος δεν έχει φιλοδοξίες δεν τρυπιέται, ούτε φοβάται, ούτε σκύβει. Δεν ελίσσεται.

Προχωρά μόνος του, σιωπηλός, αφοσιωμένος στον μόχθο του, αποτραβηγμένος σ' ένα δικό του βασίλειο, απόρθητο.

Συνομιλητής του αλόγου του.

Παρατηρητής της πηγής που αναβλύζει αδιάκοπα.

Μάρω Δούκα, Ένας σκούφος από πορφύρα, εκδ. Πατάκη, σ.137.

Αντιγραφή από τη Σαλογραία (27/7/2010)