Με την ευχή θα γίνει Παράδεισος μέσα σου!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 28: ΠΡΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΜΟΝΑΧΗ

[...]

Εύχομαι να είσθε λίαν καλά.

Έλαβον, τέκνον μου, την επιστολή σου και λίαν εχάρη όπου ζητείς λόγον Θεού διά την ωφέλειαν της ψυχής σου.

Λοιπόν, άνοιξόν σου τα ώτα και πληρώσω αυτά αγαθών. Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχήν: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Κολληθείτω η πνοή σου εις το όνομα του γλυκυτάτου Χριστού, και αυτό αφού θα πολυκαιρίσει, θα το συνηθίσει ο νους να το λέγει παντοτινά με τον ενδιάθετον λόγον. Μόνον πρόσεχε μην δέχεσαι φαντασίες. Εις τα λόγια μόνον της ευχής να προσέχεις και πολύ θα ωφεληθείς.

Διότι με την ευχήν, θα καθαρίσει ο νους σου και θα την κατεβάσει εις την καρδίαν, και θα γίνει διαδρομή, ένωσις νοός, λόγου και καρδίας, και θα γίνει Παράδεισος μέσα σου.

Ο Θεός, αγαπητό μου παιδί, χώμα λαβών και πλάσας πηλόν εδημιούργησεν έναν πήλινον σκεύος, τον άνθρωπον, ως ο κεραμεύς πλάθει ένα σταμνάκι. Το ενεφύσησεν και εδημιουργήθη ψυχή ζώσα.

Βλέπεις, παιδί μου, πόσην αξίαν μάς έδωσεν ο Θεός; Ο πηλός γίνεται συγγενής του Θεού. Βλέπεις το μέγα αξίωμα όπου σου εχάρισεν ο Θεός; Είσαι η πνοή του Θεού. Και θεωρών το αξίωμά σου και την τόσην αγάπην του Θεού προς ημάς φυλάγου μη τον λυπήσεις τον τόσον καλόν μας Θεόν, όπου εκ του μη όντος σε έφερεν και τέκνον του αγαπητόν διά της πνοής Του σε κατέστησεν, διά μόνης της πολλής του αγάπης.

Έχε υπομονήν εις τας θλίψεις, εις τας ασθενείας σου και φώναζε τον Χριστόν. Και η γλυκιά Του και γλυκιά μας Μανούλα να σε σκεπάζει από κάθε κακόν και να οδηγεί να ποιείς πάντοτε το θέλημα του Υιού της.

Βιάζου να λες διαρκώς την ευχήν, να ελευθερωθείς από όλα τα πάθη. Βιάζου λοιπόν εσύ και οι λοιπές αδελφές να κάνετε υπομονή, να είσαστε ταπεινές, υπήκουες εις την ηγουμένην. Ο άγιος Κλίμακος λέγει ότι καλύτερα είναι τον Θεόν να λυπήσεις παρά τον Ηγούμενον (Κλίμαξ, Λόγος Δ’ 126). Διότι αν λυπήσεις τον Θεόν έχεις τον Ηγούμενον να δεηθεί διά να σε συγχωρήσει. Αλλά αν τον Ηγούμενον θα λυπήσεις, τις θα προσευχηθεί διά εσένα;

Να έχετε μεταξύ σας αγάπην, ομόνοιαν και αδιάλειπτον την ευχήν. Εάν την ευχήν κατορθώσετε, όλα αυτά τα αγαθά είναι μέσα.

Βιασθείτε, και όταν κάμετε την αρχήν, ο γλυκύς Ιησούς θα σας βοηθήσει. [...] Μοναχός όπου δεν έμαθεν την ευχήν, δεν γνωρίζει διατί έγινε μοναχός.

Θέλω να σας γράψω πολλά, αλλά δεν γνωρίζω το έδαφος όπου ρίχνω τον λόγον. Εάν όμως δείξετε προθυμίαν, θα σας γράψω και άλλην φοράν.

Λοιπόν, βιασθείτε, παιδάκια μου, διότι είμεθα προς το τέλος και πρέπει να είμεθα έτοιμοι πάντοτε σε κάθε στιγμή. Μιμήσθε τας φρονίμους παρθένους και φροντίζετε την ψυχήν σας, διά να απολαύσετε τον γλυκύτατον Ιησούν.

Φθάνουν αυτά διά πρώτην φοράν.

Σας εύχομαι ολοψύχως.

Γεροντάκος Ιωσήφ

Πηγή: γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Θείας χάριτος εμπειρίες: Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής – Επιστολιμαία βιογραφία – Ανέκδοτες επιστολές και ποιήματα, σειρά «Ψυχωφελή Βατοπαιδινά», έκδ. Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος: 2006, σ. 216-219.

Υ/γ. Τη σημερινή ανάρτηση την αφιερώνω σε μια ξεχωριστή φίλη που με συγκίνησε. Ξέρει εκείνη γιατί! ;)