Ο Θεός δεν αφίσταται από κανέναν άνθρωπο

Η συγκλονιστική ομιλία του μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου για την άδικη, παράλογη και επονείδιστη προφυλάκιση του γέροντα Εφραίμ, ηγουμένου της Ι.Μ. Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Η ομιλία εκφωνήθηκε σε μια αλλιώτικη διαμαρτυρία στις 28/12/2011 έξω από την Πρεσβεία της Ελλάδος στη Λευκωσία.

Μέρος Α'


Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα βρισκόμασταν σ' αυτήν την ώρα. Την τόσο δύσκολη, την τόσο θλιβερή και την τόσο γεμάτη ντροπή με την πράξη που έγινε με τη φυλάκιση του γέροντος Εφραίμ. [...]

Ασφαλώς ο Θεός παρακολουθεί και την κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας. Ο Θεός δεν αφίσταται από κανέναν άνθρωπο, αλλά συμπαρίσταται ο Ίδιος προσωπικά σε κάθε ένα που δοκιμάζεται, σε κάθε ένα ο οποίος αδικείται, σε κάθε ένα ο οποίος Του μοιάζει. Γιατί κάθε αδικημένος άνθρωπος, όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, μοιάζει με τον αδικημένο Χριστό. Κι ο Χριστός εισέρχεται στην καρδιά του ανθρώπου αυτού και μένει μαζί του και γίνεται η καρδιά του πραγματικά βασιλειά του Θεού επί της γης.

Ψάλαμε, αδελφοί μου, αυτές τις μέρες, τις ημέρες των Χριστουγέννων, υμνώντας τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Μας προτρέπει η Εκκλησία μέσα από την εμπειρία της να ανατρέξουμε να δούμε πού εγεννήθηκε ο Χριστός, γιατί αυτό έχει μεγάλη σημασία για όλους μας. [...]

Κι αν αυτήν την ώρα θέλομε να ψάξομε να δούμε πού είναι ο Χριστός, σίγουρα δεν θα τον δούμε μέσα στα μέγαρα των ανθρώπων του κόσμου τούτου, ούτε μέσα στους ανθρώπους οι οποίοι φαίνονται ευτυχισμένοι κατά κόσμον, μέσα στην κοσμική φαντασία. Αλλά οπωσδήποτε ο Χριστός γεννάται στις καρδιές των ταπεινών ανθρώπων που Τον αγαπούν, σ' αυτές τις καρδιές που Tον αναζητούν και ιδιαίτερα σήμερα ο Χριστός γεννάται εις τον Κορυδαλλό, όπου ο γέροντας Εφραίμ ευρίσκεται κεκλεισμένος, ευρίσκεται φυλακισμένος, γιατί ηθέλησε να προασπιστεί τα δικαιώματα της Μονής του, γιατί με την παρουσία του έφερε την Ορθοδοξία σε μεγάλα ύψη πνευματικά, γιατί προέβαλε την Ορθόδοξη Εκκλησία στα πέρατα του κόσμου.

Δυστυχώς δεν είναι παράξενο το ότι συμπεριφερόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Η ιστορία του ανθρωπίνου γένους έχει πολλά τέτοια παραδείγματα. Ο ίδιος ο Χριστός είπε εις τους δικούς Του πατριώτες κατά σάρκα: «τίνα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες ημών;» Αυτή είναι η πορεία των αγίων, αυτή είναι η πορεία των μιμητών του Χριστού, αυτή είναι η πορεία όσων θέλουν να Του μοιάσουν. Και βέβαια όταν κανείς βάζει το χέρι του στο αλέτρι ξέρει ότι πρέπει να βαδίσει τον δρόμο αυτό μέχρι τέλους, χωρίς να στραφεί καθόλου στα οπίσω, χωρίς να δειλιάσει, χωρίς να σκεφτεί το δικό του συμφέρον ή τη δική του υστεροβουλία ή οτιδήποτε άλλο αφορά τη δική του ιδιοτέλεια. Γι' αυτό και κάθε άνθρωπος που αγαπά τον Θεό βαδίζει τον δρόμο του με υπομονή, μετά πολλών θλίψεων, μετά πολλής δυσκολίας. Αλλά αυτό γίνεται για τον ίδιο πηγή χάριτος. 

Μπορώ να σας ομολογήσω ότι είμαι βέβαιος ότι αυτό για τον γέροντα Εφραίμ είναι μια μεγάλη δωρεά της Χάριτος του Θεού, όπως μεγάλη δωρεά ήταν η Σταύρωση του Χριστού για όλο τον κόσμο. Ο Χριστός με τον σταυρό Του έσωσε τον άνθρωπο, αυτοί όμως που τον εσταύρωσαν εχάθηκαν. Ο Νέρωνας, ο αυτοκράτορας της Ρώμης, και όλοι εκείνοι οι αυτοκράτορες που εγέμισαν τον παράδεισο με εκατομμύρια μάρτυρες σίγουρα έδωσαν στην Εκκλησία έναν πλούτο ακαταμάχητο, την πληθύ των αγίων μαρτύρων, τα αίματα των αγίων μαρτύρων πάνω στα οποία ιδρύθηκε και στερεώθηκε η Εκκλησία. Αλλά οι ίδιοι χάθηκαν, οι ίδιοι απωλέσθηκαν γιατί αυτό το έκαναν κινούμενοι από τα πάθη τους, κινούμενοι από το σκότος της ειδωλολατρίας, στο οποίο ευρίσκονταν.

Και ο γέροντας θα εξέλθει απ' αυτήν τη δοκιμασία, όταν ο Θεός κρίνει ότι τελείωσε αυτός ο χρόνος. Θα εξέλθει σίγουρα δυνατότερος και σίγουρα αγιότερος. Θα γευθεί εκεί μέσα στο κελί, στο δύσκολο κελί της φυλακής, την παρουσία του Χριστού και θα καταλάβει πόσο μεγάλη χάρη λαμβάνει η ψυχή του ανθρώπου εν μέσω πολλών θλίψεων. Αλλά όμως οι αδικήσαντες και οι κρίναντες αυτήν την πράξη ασφαλώς δεν θα γευθούν αυτήν τη χαρά, μάλλον αντί αυτού θα γευθούν το σκότος της δικής τους κατάστασης, των δικών τους έργων. [...]

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ αυτό το βράδυ για να εκφράσουμε τη διαμαρτυρία μας ειρηνικά μέσα σ' ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Να πούμε ότι αυτό που έγινε δεν το δεχόμαστε, δεν μας εκφράζει. Αυτό το πράγμα δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε στην ψυχή μας. Γιατί κι αυτοί που κρίνουν δεν είναι αλάνθαστοι, γιατί κι αυτοί πρέπει να κρίνονται. [...]

Πού είναι όλοι αυτοί οι οποίοι κατέστρεψαν την Ελλάδα, όλοι αυτοί που κατέφαγαν τον δημόσιο πλούτο, όλοι αυτοί οι άνθρωποι πού βρίσκονται τώρα; Κι αν έγιναν αδικήματα αυτά τα έκανε ο γέροντας μόνος του; Όλοι οι υπόλοιποι πού βρίσκονται; Στ' ανάκτορα και στα μέγαρα, βολεμένοι όλοι κρατούντες ο καθένας και αποκομίζοντας τους πλούτους τους. Βέβαια αυτό το αφήνουμε στα χέρια του Θεού, δεν είμαστε εμείς οι οποίοι θα πάρουμε τη δικαιοσύνη στα χέρια μας. Αλλά ας μη μας νομίζουν ότι δεν έχουμε κοινή λογική να καταλάβουμε τι γίνεται, να καταλάβουμε ότι θέλουν εξιλαστήρια θύματα, για να καταλάβουμε ότι αυτοί που τον έβαλαν στη φυλακή το έκαναν για να αποπροσανατολίσουν τον ελληνικό λαό, για να τον κάνουν να ξεχάσει τα πραγματικά του προβλήματα και να στραφεί η προσοχή του αλλού.

Κι εμείς δεν τρώμε κουτόχορτο, καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι έκαμαν! Αλλά θα αποδώσει ο Θεός στον καθένα κατά τα έργα του. Την ανθρώπινη δικαιοσύνη μπορεί να την αποφύγουν, και μπορεί να είναι προστατευμένοι από τους διάφορους νόμους που έκαμαν οι ίδιοι για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους. Τη δικαιοσύνη του Θεού όμως κανένας δεν μπορεί να την αποφύγει. Και θα έρθει ώρα που θα αποδώσουν λόγο εις τον Δίκαιο Κριτή, ο καθένας από μας, για όλες τις πράξεις τις οποίες εκάμαμε. Εκεί αποβλέπομεν. Και εις τον Θεό μόνον έχομε την ελπίδα μας. [...]

Και όλοι αυτοί οι πατέρες τους οποίους εγνωρίσαμε και είδαμε στο πρόσωπό τους τον Χριστό, είδαμε μαρτυρουμένη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν άνθρωποι που είχαν κοσμική επιφάνεια, ήταν άνθρωποι ταπεινοί, άνθρωποι που γεύτηκαν την αδικία, που γεύτηκαν τη συκοφαντία, που γεύτηκαν τους διωγμούς, αλλά ο Θεός τους εδικαίωσε. Και όπως ο Ίδιος μας υπεσχέθη «μακάριοι οι κλαίοντες ότι γελάσουσι», έτσι και ο γέροντάς μας ο αείμνηστος έκλαιγε στη ζωή του ολόκληρη υπέρ όλου του κόσμου, αλλά εις την κοίμησή του εγέλασε το λείψανό του και εμαρτύρησε τον λόγο αυτόν τον αψευδή του Χριστού, ότι όντως ο λόγος του Θεού είναι αληθινός. [...]

Πόσες φορές είδαμε δύσκολες στιγμές στη ζωή μας; Αλλά εκεί που ήταν η δυσκολία, εκεί ήταν ο Θεός! Εκεί στη μεγάλη ώρα της δυσκολίας, εκεί ο Θεός ήταν παρών. Γι' αυτό δεν λυπούμαστε τον γέροντα! Δεν ήρθαμε εδώ για να τον λυπηθούμε. Τους εαυτούς μας λυπούμαστε που μας κυβερνούν αυτοί οι άνθρωποι και που οδηγούν την πατρίδα μας στην καταστροφή. Λυπούμαστε για το κατάντημα της Ελλάδος. Λυπούμαστε γιατί βρίσκεται η τύχη της πατρίδας μας στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι δεν είναι ικανοί να κυβερνήσουν τον τόπο αυτόν.

Αλλά όμως ελπίζομε εις την ελληνική παράδοση, ελπίζομε εις την παρουσία των αγίων, εις τις ευχές όλων αυτών των ανθρώπων οι οποίοι καθημερινά προσεύχονται. Την Ελλάδα τη στηρίζουν οι άγιοί της, τη στηρίζει η ιστορία της, τη στηρίζει η παρουσία της μέσα στους αιώνες. Κι όσες δυσκολίες κι αν συναντήσομε, ως Ορθόδοξοι Έλληνες Χριστιανοί θα βαδίσομε τον δρόμο μας αναλογιζόμενοι τη βαριά αυτήν κληρονομιά που μας παρέδωσαν οι πατέρες μας και οι ευχές των αγίων μας και η παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Δεν μας διαφεύγει το γεγονός ότι αυτή η πράξη δεν στρέφεται εναντίον του γέροντος Εφραίμ. Στρέφεται εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον του Αγίου Όρους, εναντίον της Ορθοδοξίας, εναντίον του μοναχισμού!

Τι έχουν να φοβηθούν και τον φυλάνε με όλα αυτά τα περιπολικά; Θα φύγει ο γέροντας; Αν ήθελε να φύγει θα έφευγε εδώ και καιρό. [...] 



Μέρος Β'

Κι ας ακουστεί η προσευχή μας εις τον Θεό της αγάπης. Να φωτίσει αυτούς που κυβερνούν, να κυβερνήσουν τον τόπο επιτέλους προς το καλό, προς το αγαθό, να κοιτάξουν τα πραγματικά τους προβλήματα. Να πάψουν να εθελοτυφλούν και να ψάχνουν να βρουν εξιλαστήρια θύματα. Αλλού είναι τα προβλήματά τους. Δεν είναι στον πατέρα Εφραίμ! Δεν κινδυνεύουν απ' αυτόν, δεν κινδυνεύουν από έναν απλό μοναχό, δεν κινδυνεύουν από κανένα. Εμείς κινδυνεύουμε απ' αυτούς που κυβερνούν! Ο τόπος κινδυνεύει απ' αυτούς.

Γι' αυτό δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν ξέρουν ποιο να βάλουν, δεν βρίσκουν άνθρωπο να τους κυβερνήσει. Φτάσαμε σ' αυτό το χάλι να μην έχομε άνθρωπο να κυβερνήσει τον τόπο. Ψάχνουμε να βρούμε ένα ικανό να σταθεί μπροστά, να πάρει τα ηνία του τόπου και να τον τραβήξει μπροστά...

Τι κάμνομεν; Ο καθένας στη δική του θέση, στο δικό του πόστο, εκεί που η πρόνοια του Θεού έβαλε  τον κάθε ένα, να αγωνιστούμε, να σταθούμε δυνατοί, ακλόνητοι. Έχουμε μέσα στην ψυχή μας βεβαία την πεποίθηση ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει κανένα: ούτε τον τόπο μας, ούτε την Εκκλησία, ούτε τον γέροντα, ούτε την αδελφότητα της Μονής, ούτε το Άγιο Όρος, ούτε κανένα.

Κι εμείς ξέρομε πολύ καλά, είμαστε αυτόπτες μάρτυρες της αγιότητας και της αληθείας των πατέρων και του Αγίου Όρους. Δεν χρειαζόμαστε να μας τα πει καμιά «καλού-κακού», καμιά απ' όλες αυτές που δεν ξέρουν τι σημαίνει Άγιο Όρος, ούτε δεν είδαν ποτέ τους άνθρωπο του Θεού και δεν μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται μέσα σ' αυτούς τους άγιους χώρους καθημερινά.

Εύχομαι, αδελφοί μου, η χάρις του Χριστού μας ο οποίος εγεννήθηκε μέσα στο σπήλαιο για να μας δώσει κουράγιο στη δική μας ζωή, για να μας ενισχύσει να βαδίζομε τον αγώνα μας, να γεννηθεί στις καρδιές όλου του κόσμου, να οδηγήσει τον κόσμο όλο σε οδούς ειρήνης και να δώσει την αγάπη Του στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε όλος ο κόσμος να γνωρίσει τον Κύριο και να καταλάβομε ότι αυτό είναι που μας λείπει και τίποτ' άλλο. Αυτό είναι που έχουμε ανάγκη. [...] 

Πηγή: κανάλι O-Tiron