Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στη συγχώρηση και τη συμφιλίωση! Προσπαθούν ν' αποφύγουν την κατευθείαν σύγκρουση με αυτούς που θα τους προβάλουν αντίσταση στα όριά τους, γιατί τότε θ' αναγκαστούν να υποχωρήσουν, επειδή νομίζουν πως αν δεν το κάνουν αυτό, θα είναι σαν να μη τους συγχωρούν. Μερικοί μάλιστα φτάνουν στο σημείο να φοβούνται να συγχωρήσουν αυτούς που τους εκμεταλλεύονταν ή τους κακομεταχειρίζοταν, επειδή νομίζουν ότι η συγχώρηση σημαίνει να παραιτηθεί κανείς από τα όριά του και ν' αφήσει τους άλλους να τον χρησιμοποιούν ή να τον πληγώνουν ξανά.
Η Αγία Γραφή διδάσκει δύο βασικές αρχές:
1. Πρέπει πάντοντε να συγχωρούμε. 2. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι πάντοτε να συμφιλιωθούμε.
Η συγχώρηση είναι κάτι που πρέπει να γίνει μέσα στην καρδιά μας. Σημαίνει ότι ελευθερώνουμε κάποιον από την ενοχή και την ευθύνη που έχει απέναντί μας. Διαγράφουμε και σβήνουμε ό,τι έγινε σε βάρος μας. ώστε αυτός να μη μας χρωστάει τίποτε πια. Δεν τον καταδικάζουμε και δεν τον κατηγορούμε πια για τίποτε. Είναι ελεύθερος και καθαρός. Για τη συγχώρεση ενεργεί μονάχα η μια πλευρά, η δική μας. Εκείνος που μας χρωστάει δεν χρειάζεται να μας ζητήσει συγνώμη. Η συγχώρηση είναι μια πράξη χάρης μεσα στην καρδιά μας.
Τώρα ερχόμαστε στη δεύτερη Δεν είναι πάντα δυνατό ν' ακολουθήσει τη συγχώρηση μια συμφιλίωση. Ο Θεός συγχωρεί τον κόσμο, αλλάαρχή: ο κόσμος, στο σύνολό του, δεν ειναι συμφιλιωμένος με το Θεό. Παρόλο που όλοι άνθρωποι μπορούν να λάβουν τη συγχώρησή Του, δεν έχουν όλοι μετανοήσει και δεν έχουν κάνει το βήμα της αποδοχής. Αν το έκαναν, τότε θα υπήρχε μια συνολική συμφιλίωση με το Θεό. Για τη συγχώρηση χρειάζεται ένα πρόσωπο. Για τη συμφιλίωση χρειάζονται δύο.
Ως προς τη συμφιλίωση, δεν ανοιγόμαστε άνευ όρων στον άλλο, μέχρι να δούμε αν αυτός πραγματικά ανταποκρίνεται στο μέρος της ευθύνης του. Πολλές φορές μας υποδεικνύει η Γραφή να διατηρούμε τα όριά μας απένταντι στον άλλο, μέχρι να παραδεχτεί την κατάστασή του και να παρουσιάσει "καρπούς μετανοίας" (Ματθαίος 3:8). Η πραγματική μετάνοια είναι κάτι περισσότερο από το να πει κανείς "λυπάμαι". Μετάνοια σημαίνει αλλάζω κατεύθυνση.
Ο καθένας μας πρέπει να συγχωρεί με όλη του την καρδιά, αλλά πρέπει να ελέγχουμε, αν το πρόσωπο που συγχωρέσαμε είναι άξιο και της εμπιστοσύνης μας, για να κανονίσουμε τη στάση μας στη συνέχεια. Χρειάζεται κάποιος χρόνος και κάποιες έμπρακτες αποδείξεις, για να βεβαιωθούμε αν έγινε μια πραγματική αλλαγή.
Ο Θεός είναι το υπόδειγμά μας. Δεν περίμενε να μετανοήσουν πρώτα οι άνθρωποι για να τους συγχωρήσει. Δια του Χριστού ολοκληρώθηκε και τελειοποιήθηκε το έργο της σωτηρίας και της απαλλαγής μας. Υπάρχει τέλεια συγχώρηση για κάθε άνθρωπο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει συμφιλιωθεί με το Θεό. Μόνο όποιος μετανιώνει για τις αμαρτίες του και στρέφεται προς Αυτόν, αποκτά μια ζωντανή σχέση μαζί Του και συμφιλιώνεται. Σ΄αυτόν ανοίγεται η καρδιά του Θεού. Γιατί για μια συμφιλίωση απαιτούνται δύο πρόσωπα.
Δεν είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να συμφιλιωθούμε και να εμπιστευθούμε ξανά ορισμένους ανθρώπους, μόνο και μόνο επειδή τους έχουμε συγχωρέσει. Οφείλουμε πάντοτε να συγχωρούμε, αλλά η συμφιλίωση εξαρτάται κι απο το πως το άλλο πρόσωπο θα συμπεριφερθεί και απο το αν θα δώσει ικανοποιητικά δείγματα αλλαγής.
Dr. Henry Cloud and Dr. John Townsend, Όρια Ζωής (Πρέπει να έχεις ενα εαυτό για να τον προσφέρεις), εκδ. Έλαφος
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου