Για το «καλώς όρισες»!

Κανείς δεν είπε πως ο δρόμος για τη βασιλεία των ουρανών είν' εύκολος: «τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν». Δεν είναι όμως κι ακατόρθωτο! 

Άπειρες φορές τυχαίνει να παραστρατούμε και να συγχύζουμε τις ταμπέλες στην πορεία της διαδρομής. Αυτό δεν σημαίνει πως ξεχνούμε τον προορισμό μας. Χανόμαστε και χάνουμε, πέφτουμε και ξαναπέφτουμε· το θέμα είναι να σηκωνόμαστε ξανά και ξανά και να συνεχίζουμε! Ο Κύριός μας γι' αυτό (και όχι μόνο) είναι εκεί, για μας. Για το εγκάρδιο και θελξικάρδιο «καλώς όρισες» μετά την κάθε παλιννόστηση!