Θάλασσα πικροθάλασσα πώς να μην σ' αγαπήσω;

Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπάνε
στο καπηλειό το λιμανίσιο

Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ' αγαπήσω

Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλικάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο

Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ' αγαπήσω

Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη
δεμένους με τα χέρια πίσω

Θάλασσα πικροθάλασσα
πώς να μην σ' αγαπήσω;

Τίτλος: Σεβάχ ο θαλασσινός

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος   
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Δίσκος: Εκτός τόπου και χρόνου

Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης 

 

Υ/γ. Η θάλασσα… ανέκαθεν ήταν αυτό που λέμε ο έρωτας της ζωής μου, αυτό που περίμενα να ‘ρθει κάθε καλοκαίρι, αυτό που περιμένω πάντοτε. Και φέτος ήταν αλλιώτικη, ήταν η λύτρωση που ερχόταν τα βράδια μετά την εξάντληση των δύσκολων ημερών, ήταν κάτι το θαυματουργικό, κάτι μαγικό, η απεραντοσύνη της, η γαλήνη της, η σιωπή της, η άφατη ομορφιά της,  ο βυθός της ψυχής μου, το δικό μου ταξίδι… ίσως και μια συνάντηση με τον Δημιουργό μου! Πόσο σ’ ευχαριστώ Πανάγαθε Θεέ μου!

Κύμα στο φως
Ξαναγεννάει τα μάτια
Όπου η Ζωή αρμενίζει προς
Τ' αγνάντεμα
Ζωή-

      ~Οδυσσέας Ελύτης,
        Προσανατολισμοί