Η πνευματική ΑΟΖ

Κάποτε μου είπε ένας χαριτωμένος γέροντας να μη φοβάμαι κι «ο Θεός θα καλύψει τις ελλείψεις μας»... Δεν κατάλαβα πώς θα γίνει αυτό και πότε, μα μέσα μου ένιωσα να γαληνεύω στις δυσκολίες, εμπιστευόμενος την Παντοδυναμία, τη Σοφία και την άπειρη Αγάπη του Κυρίου μας.

Κάποτε μου είπε ο πνευματικός μου πως εκτός από την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) που ακούμε στις ειδήσεις, υπάρχει και η «πνευματική ΑΟΖ» κι εμείς μ' αυτή πρέπει ν' ασχολούμαστε. Ο Χριστός είναι η ΑΟΖ, δηλαδή η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή, μου εξήγησε. Ας Τον παρακαλούμε λοιπόν να βαδίζουμε στην οδό Του που είναι η οδός της αμετάπτωτης Αλήθειας και της αιώνιας Ζωής κι ας αφήνουμε το θέλημά Του να σβήνει το δικό μας θέλημα, τις δικές μας ατελείς επιθυμίες και να καθορίζει την πορεία μας. 

Άλλωστε είναι στιγμές που αποκάμνεις από την πάλη με τον εαυτό σου και με τον κόσμο... και απογοητεύεσαι από όλ' αυτά που σε περιβάλλουν, από τη ζωή που βάδισες, τις επιλογές και τις πράξεις σου. Ίσως σε πλήγωσαν άνθρωποι κοντινοί κι αγαπημένοι, μα σίγουρα σε πλήγωσε και σε πληγώνει κι ο ίδιός σου ο εαυτός. Τότε είναι η ευκαιρία να καταλάβεις πως είναι καλύτερα να τα αφήσεις όλα στη δική Του πάνσοφη κι αλάνθαστη κρίση. Εκχωρώντας Του ελεύθερα κάθε θέλημα δικό σου, κάθε θέλημα ριζωμένο στην καρδιά σου, σύνναιμο με το είναι σου και τα όνειρά σου... Είναι ωραίο να εμπιστεύεσαι κάποιον που σ' αγαπά τόσο πολύ. Είναι ακόμη ομορφότερο να ξέρεις πως εκείνος ο κάποιος όλα τα μπορεί και όλα τα γνωρίζει ως τα κατάβαθα της ψυχής του καθενός μας!

Άλλωστε μια κουκκίδα είμαστε στο σύμπαν. Μια αμελητέα κουκκίδα στο σύμπαν της αιωνιότητας, τόσο μικρή που καταντά αόρατη. Αυτό είμαστε. Κάτι που αγγίζει τα όρια του τίποτα! Μα κάτι που ο Θεός θερμά αγαπά, όποιοι κι αν είμαστε, όσες φορές κι αν Τον πληγώσαμε κι αν Τον απογοητεύσαμε. Γι' αυτή τη μηδαμινή κουκκίδα αποφάσισε να πεθάνει στον σταυρό! Αξίζει, λοιπόν, αυτόν τον Θεό Πατέρα, να Τον αγαπάμε!!! 

Δεν Σου ζητώ τίποτα πια Κύριε! Γνωρίζεις της καρδιάς μου την πιο ισχυρή επιθυμία, δεν χρειάζεται να επιμένω άλλο... Δεν ξέρω αν όντως απορρίπτεις το αίτημα της καρδιάς μου ή απλώς καθυστερείς για να μας προετοιμάσεις... Δεν έχει νόημα να προσπαθώ να καταλάβω τα μυστήρια του Απείρου Σου, Κύριε. Συγχώρησέ με για τη βλακεία και για το άγχος που κάποτε ταράζει τα σωθικά μου... Μάθε με αγόγγυστα να κουβαλήσω τη δοκιμασία μου, που μου χάρισες σαν το πιο βαρύτιμο δώρο.

Θα κλείσω τ' αφτιά σε κάθε εξωτερικό ήχο που με αναστατώνει και στους χτύπους της χωμάτινης καρδιάς μου. Γιατί είναι καιρός να κοιτάξω να κάνω κάτι και για Σένα. Θέλω να Σε κάνω να χαρείς Κύριε! Μονάχα αυτό σου ζητώ. Φώτισέ με να κάνω κάτι για Σένα, για εκείνο που αδιαμφισβήτα αποτελεί θέλημά Σου. Φώτισέ με, Κύριε, να κάνω κάτι για την Αγάπη Σου!!!