Παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει...

 Εξαποστειλάρια. Ήχος γ'.

Απόστολοι εκ περάτων,
συναθροισθέντες ενθάδε,
Γεσθημανή τω χωρίω,
κηδεύσατέ μου το σώμα∙
και συ Υιέ και Θεέ μου,
παράλαβέ μου το πνεύμα.

Ο γλυκασμός των αγγέλων,
των θλιβομένων η χαρά,
Χριστιανών η προστάτις,
Παρθένε μήτηρ Κυρίου,
αντιλαβού μου και ρύσαι
των αιωνίων βασάνων.

Και σε μεσίτριαν έχω,
προς τον φιλάνθρωπον Θεόν,
μή μου ελέγξη τας πράξεις,
ενώπιον των Αγγέλων∙
παρακαλώ σε, Παρθένε,
βοήθησόν μοι εν τάχει.

Χρυσοπλοκώτατε πύργε,
και δωδεκάτειχε πόλις,
ηλιοστάλαχτε θρόνε,
καθέρδα του Βασίλεως,
ακατανόητον θαύμα∙
πως γαλουχείς τον Δεσπότην.

Επιθυμώ Παναγία ,
τα κάλλη του Παραδείσου,
τον μυρισμόν και τα άνθη,
και την τερπνήν ευωδίαν,
και τας ωδάς των Αγγέλων,
όταν υμνούν τον Υιόν Σου...

Οι παρακλητικοί κανόνες εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, 2008, σ.49-50.