Το 'χουμε ανάγκη ν' ακούμε
αυτούς τους μηδαμινούς
σχεδόν ανύπαρκτους ήχους Σου.
Στο αεράκι,
στο φύλλο,
στο θρόισμα,
στους μακρινούς απόηχους της πόλης,
στα πετεινά Σου,
στην τροχιά ενός αεροπλάνου
που σχίζει το στερέωμα του σύμπαντος.
Εκεί Σε βρίσκουμε
εκεί Σε γνωρίζουμε καθαρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου