Ζωντανό παράδειγμα ασκήσεως

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ

Ο περίφημος και αξιαγάπητος αυτός όσιος άκουσε για πρώτη φορά περί ασκητικού βίου, όταν βρισκόταν στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου. Ο Γεράσιμος πράγματι ασκήθηκε στην έρημο και ίδρυσε ονομαστή μοναστική κοινότητα στις όχθες του Ιορδάνη, όπου εγκαταβίωναν εβδομήντα μοναχοί. Το μοναστήρι αυτό υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα.* Καθιέρωσε ένα ειδικό τυπικό για τη Λαύρα του. Σύμφωνα μ' αυτό, οι μοναχοί περνούσαν πέντε μέρες την εβδομάδα κλεισμένοι ο καθένας στο κελί του, φτειάχνοντας καλάθια και ψάθες. Ποτέ δεν τους επιτρεπόταν να έχουν φωτιά αναμμένη στο κελί τους. Πέντε μέρες την εβδομάδα έτρωγαν μόνο λίγο ξερό ψωμί και μερικούς χουρμάδες. Οι μοναχοί έπρεπε ν' αφήνουν ανοιχτά τα κελιά τους ώστε, όποτε έβγαιναν, να μπορούσε να μπει μέσα ο καθένας και να αφαιρέσει οτιδήποτε χρειαζόταν. Τα Σάββατα και τις Κυριακές προσέρχονταν όλοι στον ναό της μονής, έτρωγαν σε κοινή τράπεζα λίγα λαχανικά και κρασί, προς δόξαν Θεού, και ύστερα κάθε μοναχός έφερνε μπροστά στα πόδια του ηγουμένου το εργόχειρο που είχε φτειάξει στη διάρκεια της εβδομάδας. Ο κάθε μοναχός ήταν μονοχίτων. Ο όσιος αββάς Γεράσιμος αποτελούσε για όλους ζωντανό παράδειγμα ασκήσεως. Στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεν έτρωγε τίποτα, αρκούμενος μόνο στη Θεία Κοινωνία.

Κάποια μέρα ο όσιος είδε ένα λιοντάρι που ούρλιαζε από τον πόνο, καθώς είχε σφηνωθεί στο πέλμα του ένα μεγάλο αγκάθι. Ο Γεράσιμος το πλησιάσε, έκανε το σημείο του σταυρού και αφαίρεσε το μεγάλο αγκάθι απ' το πόδι του ζώου. Το λιοντάρι έγινε αμέσως τόσο ήμερο, που επέστρεψε με τον Γεράσιμο στο μοναστήρι και παρέμεινε εκεί μέχρι την κοίμηση του οσίου πατρός. Όταν αναπαύθηκε ο όσιος αββάς, το λιοντάρι ήταν τόσο απαρηγόρητο για την απώλειά του, ώστε μόλις αντίκρισε το μνήμα του οσίου, χτύπησε εκεί δυνατά το κεφάλι του και πέθανε.

Ο όσιος Γεράσιμος συμμετείχε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο (Χαλκηδόνα, 451), επί βασιλείας Μαρκιανού και Πουλχερίας. Για κάποια περίοδο είχε παρασυρθεί στη μονοφυσιτική αίρεση του Ευτυχούς και του Διοσκόρου (αλλά ο άγιος Ευθύμιος τον απέτρεψε από την αίρεση). Κατόπιν ανεδείχθη ένθερμος υπέρμαχος και υπερασπιστής της Ορθοδοξίας. Απ' όλους τους μαθητές του Γερασίμου, ο πλέον επιφανής ήταν ο άγιος Κυριακός ο Αναχωρητής και Έγκλειστος. Το έτος 475 πέρασε στην αιώνια ευφροσύνη του Κυρίου του.

* Σημ. Η Λαύρα του αββά Γερασίμου αποτέλεσε για πολλούς αιώνες, μέχρι την καταστροφή της τον 13ο αι., «την κορωνίδα του Παλαινιστιακού μοναχισμού», συνδυάζοντας την κοινοβιακή ζωή με την ησυχία, επανδρωμένη καθώς ήταν με κοινοβιάτες και ερημίτες. Το μοναστήρι λειτουργεί μέχρι σήμερα υπό αντίξοες συνθήκες μέσα στην έρημο του Ιορδάνη,  πολύ κοντά στην Ιεριχώ. Αποτελεί μια πραγματική φυσική και πνευματική όαση, προσβάσιμη σε προσκυνητές από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. 

Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, Απρίλιος, εκδ. Άθως, σ. 36-38.