Ύμνος στην Κωνσταντινούπολη

Κωνσταντινούπολη,

Βασιλεύουσα Πόλη,

δίπλα στον καταγάλανο Βόσπορο,

ποιας άλλης πόλης η δόξα μπορεί ποτέ

με τη δική σου να συγκριθεί

Υπήρξες πεδίο μάχης φοβερό μεταξύ πνευματικών αντιπάλων:

βλάσφημων αιρετικών και αγίων του Θεού.

Σαν κόσκινο τους ξεκαθάρισες όλους

στο μακραίωνο πέρασμα των αιώνων,

αποκαλύπτοντας τους αποστάτες,

αλλά και τους υπηρέτες του Θεού.

Σπιλώθηκες με αμαρτίες πολλών

και με τη δυσωδία των αμαρτωλών,

αλλά καθαγιάστηκες με το ποτάμι του αίματος των μαρτύρων.

Ποιος μπορεί να απαριθμήσει

τις στρατιές όλων των πνευματικών σου ηρώων,

όλες τις ουράνιες οπτασίες κι όλα τα μυστήριά σου;

Συχνά οι άγγελοι του Θεού κατέρχονταν,

χαμήλωναν προς εσένα, Βασιλεύουσα·

και από σένα υψώνονταν προς τον ουρανό άνθρωποι ισάγγελοι.

Η Θεοτόκος εμφανίστηκε εντός των τειχών σου πολλάκις,

για να ελευθερώσει τους κινδυνεύοντες

και να γιατρέψει τους ασθενείς.

Το νέφος των εξαισίων αγίων, ως σκέπη αγία σε στέφει

και οι προσευχές των παιδιών σου

ως θυμίαμα ανεβαίνουν στον Ύψιστο.

Ω, πόσοι πολλοί άγιοι ήταν δικά σου παιδιά!

Όσα αμέτρητα υπάρχουν κρίνα του αγρού,

τόσοι υπάρχουν άγιοι επί αγίων!

Έγραψες ιστορία, Βασιλεύουσα Πόλη,

και το ημερολόγιο της ιστορίας με βαθυκόκκινο μελάνι·

με τους αγώνες σου γράφτηκε και το ακρογωνιαίο

της Εκκλησίας Σύμβολο της Πίστεως!

Έτσι λοιπόν, μπορεί για σένα τούτο να ειπωθεί:

ανάμεσα στις πόλεις τις πολλές,

εσύ μόνη ξεχωρίζεις, πορφυρή γραφή.

Φώτισες την οικουμένη με την Αγία Πίστη.

Γιάτρεψες τον κόσμο απ' την ειδωλολατρία και τις αιρέσεις.

Βασανισμένη αλλά όχι θανατωμένη, ακόμη δεν έχεις τελειώσει.

Γι' αυτό όλοι εμείς σε εορτάζουμε, Πόλη των Ομολογητών!

Σ' όλη τη γη και στους ουρανούς η δόξα σου

μεγαλόπρεπη αντηχεί·

και ο κάθε βαπτισμένος χρέος βαρύ έχυ,

ευγνωμοσύνης προς εσένα, οφειλή!

Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, Απρίλιος, εκδ. Άθως, σ.120-122.