Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και ο αστυνομικός θέλοντας να συνεισφέρει εμπράκτως στην απαστράπτουσα ψυχή και σώματι Αγγελική ανακοίνωσε πως σκέπτεται να της πάρει δακτυλίδι. Εκείνη τότε γύρισε και τον ρώτησε πόσα χρήματα προτίθεται να διαθέσει!
- Έχεις βάλει κανένα όμορφο κομμάτι στο μάτι;
- Κάτι έχω στον νου μου.
- Ε! αυτό που έβαλες στον νου σου θα σ' το πάρω, όσα χρήματα κι αν έχει...
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας συναντήθηκαν και ήπιαν μαζί καφέ σε μια καφετέρια που βρίσκεται στο ύψος της Ν. Σμύρνης επί της Συγγρού, δίπλα από τον ιερό ναό του Αγίου Σώστη. Αφού συζήτησαν για αρκετή ώρα η αεροσυνοδός τού πρότεινε να την ακολουθήσει σε ένα κοντινό Χρυσοχοείο, προκειμένου να αγοράσει το δακτυλίδι που υποτίθεται είχε βάλει στο μάτι.
Με έκπληξη όμως ο αστυνόμος είδε πως το περιβόητο κατάστημα με τα χρυσαφικά ήταν ο ναός του Αγίου Σώστη! Στον συγκεκριμένο ναό διακονούσε και ο πνευματικός της.
«Αρχικά νόμιζα», όπως εξιστορούσε αργότερα ο ίδιος, «ότι μπήκε μέσα για να ανάψει ένα κερί. Μου έγνεψε να την ακολουθήσω. Με οδήγησε μπροστά σε ένα κουτί που έγραφε "υπέρ του φιλοπτώχου" και με προέτρεψε να ρίξω μέσα τα χρήματα που θα διέθετα για να της αγοράσω δακτυλίδι. Ένιωσα αμήχανος! Ασυναίσθητα της έδωσα 600 ευρώ που είχα μαζί μου για τον σκοπό αυτό.»
- Ρίξ' τα εσύ μέσα, της είπα θυμωμένος!
Θυμάμαι πως νευρίασα με την πράξη της. Άλλωστε στον φιλόπτωχο, όσες φορές μέχρι τότε έδινα, το ποσό δεν ξεπερνούσε το ένα ευρώ!!!
Τότε εκείνη, αφού με αγκάλιασε και με φίλησε είπε:
- Αυτό είνα το καλύτερο δώρο που έχω δεχθεί μέχρι σήμερα στη ζωή μου! Με έκανες πολύ ευτυχισμένη αφού διακρίνω πλέον μία ωριμότητα πάνω σου.
- Φαίνεσαι χαρούμενη!
- Είμαι μέσα στην τρελή χαρά...
Άρχισε τότε με ηρεμία να μου εξηγεί ότι πήρε την απόφαση αυτή, γιατί, όπως γνωρίζει από τον πνευματικό της, υπάρχουν πάρα πολλοί φτωχοί στην περιοχή. Άποροι που αναμένουν να πάρουν μία μικρή βοήθεια από τον Φιλόπτωχο του ναού για να περάσουν τα Χριστούγεννα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποφάσισε το «δακτυλίδι» που θα της χάριζε να πιάσει καλύτερο τόπο από το δάκτυλό της! Τον αγκάλιασε και τον φίλησε για μια ακόμη φορά. Και εκείνος θέλοντας να διορθώσει τη συμπεριφορά του είπε:
- Εσύ, γλυκούλα μου, πόσα χρήματα θα διαθέσεις για το χριστουγεννιάτικο δώρο που θα μου κάνεις;
- Σκοπεύω να σου πάρω ένα ζεστό κασκόλ από τα duty free του αεροδρομίου να το φοράς στη μηχανή σου για να μην κρυώνεις.
- Ε! τόσο φθηνά θα τη βγάλεις; Μόνο με ένα κασκόλ; Γιατί έλεγα, αν διέθετες περισσότερα, να τα μοιράζαμε σε φτωχές οικογένειες μέσω των ναών. Βλέπεις η πράξη σου με συγκίνησε! Θα πω και στον Μανώλη να κάνει το ίδιο...
- Αυτά τα πράγματα είναι καλύτερα να μείνουν αποκλειστικά για εμάς. Να είναι το μυστικό μας.
Του αποκάλυψε κατόπιν πως ένα μέρος του δώρου που πήρε από την εργασία της το έδωσε στη μητέρα της, γιατί τα οικονομικά στο σπίτι, εξ αιτίας και της εγχείρησης που έκανε, δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ένα άλλο μέρος των χρημάτων που θα διέθετε, όπως έπραττε κάθε χρόνο, για καλλυντικά και ρούχα το διέθεσε ήδη για τους φτωχούς μέσω του φιλόπτωχου. Κράτησε λίγα χρήματα για να αγοράσει μικρής αξίας δώρα για εκείνον και τους δικούς της.
Από τότε και με κάθε ευκαιρία οι δύο νέοι ανακάλυπταν φτωχές οικογένειες και τις ενίσχυαν χωρίς να γνωρίζει κανείς τίποτε...
Με κάθε ευκαιρία μάλιστα η Αγγελική έβγαζε από τη τσάντα της δύο-τρεις στίχους από τον 40ό ψαλμό του προφήτη Δαυίδ, που της έδωσε ο πνευματικός της και το διάβαζε. Με τον τρόπο αυτό ήθελε πρώτη αυτή να συνειδητοποιήσει, όπως έλεγε, τους στίχους, «Μακάριος ὁ συνιῶν ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα· ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ρύσεται αὐτὸν ὁ Κύριος... Κύριος βοηθῆσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνης ὀδύνης αὐτοῦ· ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψας ἐν τῇ ἀῤῥωστίᾳ αὐτοῦ.» Επεδίωκε να καταστήσει τους στίχους αυτούς καθημερινό βίωμά της.
Πηγή: Διονύσιος Α. Μακρής, Μάχη ζωής, εκδ. «Αγαθός λόγος», Αθήνα: 2012, σ. 81-84.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου