Στη θάλασσα της πίστης

Εγώ ειμί

Μετά την τελευταία πέτρα,

το βάδισμα πάνω στη θάλασσα της πίστης.

Εκεί, ο καθένας

και οι δισταγμοί του.

Όμως, «θαρσείτε».

Αυτός, μετά τον χορτασμό,

«περιπατών

επί της θαλάσσης»,

έρχεται.

Ενάντιος ο άνεμος

αλλά «μη φοβείσθε».

Ώρα «τετάρτη δε

φυλακή της νυκτός».

Μια νύχτα λευκή,

σαν την αγρύπνια

της φωτογραφίας.

Γεννάει φαντάσματα.

«Ελθέ».

Και εγώ, ολιγόπιστος,

σαν άλλος Πέτρος,

ανταποκρίνομαι

στο κάλεσμα Του.

Έπειτα, βυθίζομαι, κραυγάζοντας,

«Κύριε, σώσον με».

Νίκος Μανωλόπουλος

Πηγή: Σταυροδρόμι (19/8/2011)